آیا تا به حال با خود فکر کرده‌اید که زشت به نظر می‌رسید؟ یا با خود گفته‌اید کاش بدن عضلانی‌تری داشتم. تقریباً همه انسان‌ها با تصویر بدنی خود مشکل دارند و در طول زندگی خود با آن در حال مبارزه هستند. گاهی ممکن است فرد نکاتی همچون شوخ طبعی، سخاوت و مهربانی را درون خود
سلامتی، نعمت است و چه بهتر که سلامت را در تمامی جنبه‌های زندگی خود احساس کنیم. سازمان بهداشت جهانی، سلامت روان را حالتی می‌داند که فرد در وضعیت بهینه‌ای قرار دارد و می‌تواند به طور مؤثر فعالیت کنید و با مسائل روزمره‌ی خود مقابله کند. این حالت، حالتی فراتر از نبود اختلال روانی و بیماری
احتمالاً با افرادی در خانواده یا محل کار مواجه شده باشید که همیشه برای کار یا رویدادهای مهم تاخیر دارند. معمولاً اولویت‌بندی، شروع و اتمام کارها برای آنها مشکل است یا بی‌نظم و بی‌قرار هستند. گاهی این اشخاص هنگام مطالعه در تمرکز مشکل دارند و به راحتی حواسشان پرت می‌شود. معمولاً این افراد درگیر اختلال
همه ما خود را فردی سالم می‌دانیم و مبتلا شدن به بیماری‌های روانی را از خود دور می‌بینیم. در حالی که باید بدانیم هیچ فردی با اختلالات شدید روانی متولد نمی‌شود. با کمی دقت در رفتارهای خود و دیگران و کاوش در عمق ذهن خود ممکن است نشانه‌هایی از اختلال را بیابیم. در واقع، در
هرچه زمان بیشتری می‌گذرد، افراد بیش از گذشته به اهمیت کوچینگ در زندگی خود پی می‌برند. در ابتدا، افراد به واسطه کوچینگ دنبال راه‌حل‌هایی کاربردی در زندگی شخصی خود هستند. سپس، از کوچینگ در محیط کاری و سازمانی خود هم بهره برده و سعی در ارتقا شرکت و سازمان خود دارند. اگر تا به حال،
احتمالاً تا به حال نمایش بندبازها را تماشا کرده‌اید. افرادی که روی یک بند باریک حرکت می‌کنند و هر لحظه احتمال سقوط آنها وجود دارد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی نیز دقیقاً روی نوار باریکی از احساسات، ترسها و آرزوها حرکت می‌کنند. این افراد برای فرار از مشکلات به رفتارهای پرخاشگرانه و غیرقابل کنترلی
دکتری تخصصی روانشناسی بالینی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روانپزشکی تهران)
